Σερούιος

Επώνυμο οικογένειας από την Κέα, της οποίας πολλά μέλη διακρίθηκαν ως προεστοί, κληρικοί και λόγιοι στην περίοδο της Επανάστασης. 1. Γεώργιος. Λόγιος και διδάσκαλος. Καταγόταν από την Κέα και έζησε το 19o αι. Μετά τις σπουδές του στην πατριαρχική σχολή της Κωνσταντινούπολης, διορίστηκε καθηγητής της «Αυθεντικής σχολής» στο Βουκουρέστι (1819-1821). Όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση, ήρθε στην Ελλάδα και πήρε μέρος σε πολλές μάχες σ’ όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Επί Καποδίστρια ανέλαβε, μαζί με τους Κ. Ασώπιο και Γ. Γεννάδιο, την ίδρυση των γυμνάσιων Χαλκίδας, Μεσολογγίου και Σύρου. Διετέλεσε γυμνασιάρχης ως το θάνατο του στην Ερμούπολη (1857). Ως λόγιος έγραψε Ψυχολογία (Ερμούπολη 1841) και Λεξικόν ελληνικής ορθογραφίας (Ερμούπολη 1857). Έγραψε επίσης σε αρχαϊκά μέτρα ωδές, μετάφρασε τραγωδίες του Βολταίρου και του Ρακίνα και δημοσίευσε διάφορες φιλολογικές μελέτες. 2. Ναπολέων. Γιος του προηγούμενου (1833-1888). Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι και ακολούθησε έπειτα το δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε αρχικά ως πρόεδρος πρωτοδικών αλλ’ αργότερα, τον κάλεσε ο Οικουμενικός πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ και τον διόρισε νομικό σύμβουλο του Πατριαρχείου. Δίδαξε τότε, παράλληλα, στην Οθωμανική σχολή πολιτικού δικαίου, ρωμαϊκό δίκαιο. Εκτελώντας εντολή της Ιεράς Συνόδου, κατάρτισε κώδικα εκκλησιαστικής νομοθεσίας για τα πατριαρχικά δικαστήρια, τα οποία, ως τότε, δίκαζαν με βάση το εθιμικό δίκαιο και την Εξάβιβλο. Έγραψε και τη μελέτη Επιτομή εκκλησιαστικού δικαίου (1888). 3. Άννα. Σύζυγος του προηγούμενου (1856-1917). Ήταν κόρη του ιερολοχίτη και κατοπινού γερουσιαστή Ανδρέα Σοφιανού. Χήρεψε σε νεαρή ηλικία και ασχολήθηκε με τα παιδαγωγικά, διδάσκοντας δε σε διάφορα εκπαιδευτήρια στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα Έγραψε διάφορα παιδαγωγικά άρθρα και μελέτες, που είδαν το φως στην Εφημερίδα των Κυριών και διετέλεσε διευθύντρια, για μικρό χρονικό διάστημα, παιδαγωγικού περιοδικού της εποχής. 4. Γεώργιος. Γιος του Ναπολέοντα, που γεννήθηκε το 1887. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, αλλά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Διετέλεσε διευθυντής της Νέας Ημέρας Τεργέστης (1916-1918 και 1920-1923), στην οποία δημοσίευσε, εκτός από πολιτικά άρθρα, και διάφορα πεζογραφήματα και φιλολογικές μελέτες. Ο Σ. φιλοτέχνησε και πολλές μεταφράσεις γαλλικών και γερμανικών λογοτεχνικών έργων.